O rüyalar.

Verilen mesajlar.

Bir şeyleri eksik bıraktığına dair imalar.

Dikkat çeken sahneler.

Ürperten kareler.

Unutup da bir hastane köşesinde hiç gitmemişsin bir daha.

Yolunu gözlemiş.

Öldüğünde,

Haber veriyorlar lakin.

Koşuyorsun, koşuyorsun,

Yetişemiyorsun.

Ya da başka bir sahne de,

Onu yıkadıklarını haber alıyorsun, arayıp buluyorsun gasilhaneyi.

Ama cenaze, senin yakının değil.

Yüksek bir binada, burada yatmakta diyorlar.

Merdivenleri üçer beşer çıkıyorsun.

Kanepede, beyaz çarşafın altındaki el annenin değil.

Hayır, emekli banka memuresi yaşlı kadın diyor komşuları

Uyanıp düşünüyorsun bu mesajlı rüyaları.

İyi ama ben annemi hiç yalnız bırakmadım ki, diyorsun.

Dokuz ay İstanbul’ un hastanelerini gezdik.

Oruçlar tuttuk koğuşta.

Yere karton serip namazlar kıldık.

Ya da babam zaten üç yıl benim yanımdaydı,

Ondan hiç ayrılmadım ki,

Her bakımını seve seve yaptım.

Dışarı çıkmadım.

Arkadaşlarımla görüşmedim.

Lale zamanı Emirgan’ı görmedim.

Erguvanlarla selamlaşmadım.

Ramazanlarda sevdiğim İstanbul camileri ile buluşmaya gitmedim.

Bu rüyalar neyin nesi.

Ben onu hiç ihmal etmedim.

Elbet ihmal etmedin Salih kişi.

O rüyalar da yanlış değil.

Sevdiklerin, hayatına anlam katan, dünyanı güzelleştiren annen ya da baban ancak sana,

Senin gibi Muhsin kişiye ulaşmaya çabalamaktalar.

Hayır-hasenattan pay almak istemekteler.

Sadakalarınla suvarılmak.

Yoksul bir garibi iftar sofranda ağırlamanla gönenmek

Sokakta yatan evsize bir kap yemek götürmenle onurlanmak istemekteler.

Karınları doyan çocuklarla doymak.

Üşüyen bedenlerine atkı manto alınan annelerle ısınmak.

Bir ihtiyarın yakası eskimiş gömleğini, kırılmış bastonunun sapını değiştirmenle diri kalmak istemekteler.

Bütün bu eylemleri daha fazla yapmanı beklemekteler.

Hele Ramazan geldiğinde umutları iyice artmakta.

Hayrımızı yapacak, bizi anacak, unutmayacak ancak o Salih çocuğumuz deyip bu yüzden rüyalarına koşmaktalar.

Mesajlar göndermekteler.

İnce imalarla uyanmanı,

Hemen eyleme geçmeni, çocukları sevindirmeni,

Sokakta susuz kalmış kedileri bulmanı beklemekteler.

Çünkü ancak Salih bir evladın yaptığı hayır eylemleri ile amel defterlerinin kapanmadığını çok iyi bilmekteler.